سه نقطه مرام!

شبی با  دوستان  قدم می زدیم  زیر آسمان پرستاره و سیاه این مرز وبوم (انزلی خودمون) که یهو یه عده انسان پت و پهن مثه کبریت با یالهای افراشته ریختن سر یه بدبخت تر از خودشون، واسه چی؟شاید واسه گرفتن حق! ولی قطعا حق نبوده، بابا مرام،

 مردانگی...

آخر قضیه بعد از چند تا صحنه فردینی و قیصر بازی و گذر فلزات براق از روی سروصورتها،ما بودیم یک غریبه مثه خیلی های دیگه که هرروز از کنارشون رد میشی ونمیدونی تو هم غریبه ای ولی اون بنده خدا اونقدر داغون بود که غربتش شده بود

قربت...

نمیدونم تو فرهنگ ما مرام چیه؟ بعضیا میگن مرام زدن دو استکان زهرماری و بعد زدن تو سر یه بدبخت که تو از اون بدبخت تری ولی حالیت نیست و شاید کشیدن سیگاری...؟ شاید هم اثبات تساوی یک با ده که تو ولایت ما عین ِ

مرامه...؟

رشتی بودن یا انزلی چی بودن ؟ سیاه و سفید بودن؟ پشت مو یا داریوش؟ کفش نایک یا آدیداس؟ زیر پل یا گلسار حالا جدیدا هم دهکده ساحلی که هنوز دعواست که انزلیه یا رشت، ما هم

 موندییم...؟

نمیدونم؟ ما که اینهمه تو این شهر و دیار موندیم نفهمیدیم چی هستیم کی هستیم ... فقط دارم میبینم ما ایرانیا به جای هموطن بودن، به جای یه دست بودن داریم از هم دور میشیم... داریم همدیگرو پاره میکنیم واسه هیچی... به جای اینکه پشت هم روبگیریم، پشت پا میزنیم آره همین من و تو... ما.

چرا ما جوونا،فقط منو توی انزلی چی یا رشتی نه! ما ایرانیا رو اینقدر از خودمون دور کردن... چرا دور شدیم ازآنچه سالهای پیش بودیم و چرا فراموش شدیم که توی این دنیای بزرگ ما هم

هستیم؟

این نسل که تقویم سیاسی عوض کرد، این نسل که زیر فشار هموطن نماهای انسان دوست {...} دوام آورد و به حیاتش ادامه داد و تکان خورد... هر چه بیشتر خورد بیشتر گفت حالا چرا...؟ چرا همگی گرگ شدیم؟

مگر ما انسانها فاقد غیرت شدیم، فاقد مردانگی و... . اگه بهتر نگاه کنی میبینی که مرام چیه و غیرت

 کجاست...

و حال اینجا و اینبار این چرایی بزرگ است نه به تو پدر و نه به تو مادر، نه به تو رئیس و نه به توی

 مسؤل!

بلکه به

خودمان...

هر آنکس که خر شود مسلما بر او سوار شوند!

چرا روزگارمان را با دست های خودمان چنین کردیم که شد همه اش دود... دود... زیر سایه.{...}

حسین صفاریان