خاطرات

خاطرات بخشی از وجود افراد در مراحل مختلف زندگی است. اتفاقاتی که در زمان وقوعش شیرین، ناخوشایند و یا شاید هم غم انگیز باشند، سالها بعد به عنوان خاطراتی شیرین و یا همچنان تلخ یاد میکنیم.

زندگی وارش هم به مانند همه ماها سراسر خاطره است. دوستانی که با ما بودند و حالا نیستند! مطلب زیر خاطره ایست از دوست عزیز

حسین صفاریان (حسین خازن) که در شماره سوم وارش در اول شهریور80 منتشر شد:

ما اهل گایان نیستیم! 

وسط یک ظهر تابستان بود ، ماسه ها داغ ، موجهای دریا آرام آرام تو را به یاد توپ گمشده تیم واتر پلوی انزلی می انداخت و تیمی که رفت دنبالش و گم شد. از رکورد حیدر هم خبری نشد و شاگردانش هم که پشم شدند رفتن انگلیس، سوئد و ....

راستی از توپ هشت تیکه و مستطیل سبز چه خبر؟ هیچی؟!! هوا هنوز داغ بود و تور تار بسته والیبال عین جوانمردی ما اینجایی ها ، آره ما ها خالی از دغدغه توپ و لحظه ها.

ما هم این بین گیج!! می خوردیم که یکهو ریخت روی یالهای باز بغلی!! و نفهمیدیم چطور زیر چشممان سیاه شد!

ولی یادتان باشد رفتن با شورت در آب زشت است و از آن بدتر سرو کله زدن با آدم کله شقی است که لب آب ویلا دارد ودریا مال ِ باباش است هر چند که یه جاییش سوخت!! با اون عینک دودی مسخره اش.

در هر حال ما اهل گایان* نیستیم اگر هم باشیم باقی ماجرا تا 15 روز دیگر اگر به گایان نرفته باشیم!!

توضیح نویسنده ـ گایان نام منطقه ای از کشور سنگال بوده ومحلی از فرانسه که محل سکونت سنگالی هاست!!!